Dat was dan de eerste week alweer

Maandag 14 september begon na maanden lange voorbereiding de grote reis naar Sri Lanka om daar 4 maanden en 5 dagen stage te lopen. Na het afscheid nemen van alle aanwezigen op het vliegveld, gingen we door de douane. We begonnen als eerst met de vlucht naar Istanboel, daarna zouden we van Istanboel naar de Maladieven vliegen en daarna aankomen op het vliegveld in Colombo (Sri Lanka). Van te voren was het mijn bedoeling om lekker te gaan slapen in het vliegtuig, dit viel een beetje tegen (heb maar 1.5 uur geslapen).

Toen we in Sri Lanka waren werden we opgehaald door een chauffeur die ons naar Home of Hope zou rijden. Het verkeer in Sri Lanka is heel wat anders dan dat wij in Nederland gewend zijn. Er rijden overal tuk-tuks, auto’s, bussen, brommertjes en daarnaast ook nog wandelaars op de weg. Daarnaast haalt iedereen elkaar in en dat in combinatie met heel veel getoeterd en vaak gaat het ook net goed. Het lijkt soms wel een drie-baans weg, elke keer denk ik ooohh dit gaat niet goed maar dan toch gaat het wel goed.
Alleen na 10 minuten ging het al mis, onze taxi werd aangereden door een tuk- tuk. Deze tuk-tuk had onze auto niet gezien en we werden dus van de zijkant geraakt, gelukkig alleen (aardig veel) blikschade. Na een tijdje konden wij onze reis weer vervolgen richting ons stageadres. Een stuk later stopte onze chauffeur aan de kant van de weg, hij wou ons een KING coconut laten proeven (deze was erg lekker maar wel heel erg veel).
Na ongeveer 4 uur reizen kwamen we dan eindelijk aan bij Home of Hope, hier werden we welkom geheten door de andere studenten en medewerkers.

De eerste dag dat wij op Home of Hope waren hebben we rustig aangedaan maar vooral eerst uitgeslapen want wat was ik moe na zo’n lange reis. We hebben lekker rustig aangedaan en veel rondgekeken naar onze werkplek voor de komende 4 maanden. De tweede dag zijn wij meegelopen met de andere studenten die hier stage lopen zodat we wisten wat we konden verwachten, hebben de kinderen gezien en alle materialen hier.

Het afgelopen weekend zijn wij voor het eerst wezen reizen, dit was een hele tocht om op de plek van bestemming te komen. We zijn naar Nuwara Eliya en Ella geweest, hier zijn theeplantages en veel watervallen. Vrijdag ochtend om half 6 ging onze wekker, we moesten eerst met de bus richting Kandy en vanuit daar hebben we een hele tijd in de trein gestaan (rond de 4 uur ongeveer). Hier in Sri Lanka is de trein wel wat anders dan in Nederland, hier zitten we al te zeuren dat het druk is als we moeten staan. In Sri Lanka is het zo dat je bijna altijd moet staan, meestal sta je dan ook heel romantisch dicht tegen andere mensen aan (die je niet kent) en kan je haast niet bewegen. Voor de rest is het ook best bijzonder om te zien dat de deur van de trein gewoon de hele reis open blijft en je dus op de rand kan gaan zitten en je benen buitenboord. Wel moet je uitkijken voor wat er naast het spoor groeit want je komt nog wel eens struiken tegen onderweg, wanneer je dit tegen je aankrijgt krijg je goede blauwe plekken.

We zijn de vrijdag naar een theeplantage geweest, dit was erg leuk en bijzonder om te zien hoe ze hier thee maken. Daarna naar de watervallen en toen richting ons hotel waar we die nacht sliepen want we waren erg moe na zo’n lange dag.
De zaterdag was het onze bedoeling om de little adam’s peak te beklimmen, wat was het daar mooi zeg! Maar ook héééeeeeel erg ook hoog, pfooeeee (ik heb dan ook wel aardig wat last van mijn hoogtevrees gehad). Ook zijn we de zaterdag nog naar nine arch bridge, dit is een spoor en brug waar de trein over/door rijd. Ook dit was mooi om te zien alleen weer had ik last van me hoogtevrees want we moesten een heel stuk omlaag lopen en dit was dan ook niet zo prettig.

De zondag zijn we nog kort bij een waterval geweest voordat we weer richting Home of Hope gingen want we wouden niet zo laat terug zijn (het word hier om 7 uur al donker).

Vandaag mijn eerste echte stage dag gehad, het was nog erg rustig maar zo kon ik wel even goed wennen.

IK ben er wel achtergekomen dat wij als Nederlanders in hun ogen heel bijzonder zijn, iedereen kijkt je aan want je bent lang, blond en blauwe ogen. Daarnaast wil iedereen met je praten en naar je zwaaien, ze zijn heel blij wanneer jij naar hun zwaait en wat tegen hun zegt.

Groetjes Kim